Kαλλιτέχνες & Έργα:
Θεόδουλος Γρηγορίου (γεν.1956)
Syst`eme Global
Λευτέρης Oλύµπιος (γεν.1953)
Φιλοξενία
Nίκος Xαραλαµπίδης (γεν.1967)
H Πτώση των Aγαλµάτων-Pro Patria
Σάββας Xριστοδουλίδης (γεν.1961)
H Aνακύκλωση της Mαγείας
Eπιµελήτρια-Eπίτροπος: Eλένη Nικήτα
Bοηθός: Σταυρούλα Aνδρέου

Αυτή τη χρονιά, τέσσερις καλλιτέχνες µοιράστηκαν τους µεγάλους χώρους του Palazzo Lolin:
Ο Θεόδουλος Γρηγορίου, έχοντας ήδη συµµετάσχει στο Aperto επτά χρόνια νωρίτερα, παρουσίασε σειρά βίντεο-γλυπτικών εγκαταστάσεων µε το γενικό τίτλο Systeme Global (Σφαιρικό Σύστηµα), στην οποία εργαζόταν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Οι εγκαταστάσεις αυτές αποτελούνταν από τσιµεντένιες σφαίρες, κοµµάτια γυαλιού, συσκευές τηλεοράσεων και προβολές διαφανειών. Παρουσιάζονταν σε διαφορετικούς συνδυασµούς κάθε φορά, πραγµατευόµενες διάφορες φιλοσοφικές κοσµοθεωρίες που χαρακτήριζαν ένα είδος προοδευτικής τέχνης του ’80 και του ’90 και οι οποίες σχετίζονταν µε τη λογική, τη φυσική, τη µεταφυσική και την ανθρώπινη ύπαρξη στη µετα-τεχνολογική εποχή.
Ο Λευτέρης Ολύµπιος, που ζει στο Άµστερνταµ από το 1986, παρουσίασε µια σειρά από ζωγραφικά έργα σε διάφορα µεγέθη µε τον τίτλο Φιλοξενία. Το θέµα ήταν εµπνευσµένο από µία βυζαντινή εικόνα του 14ου αιώνα που απεικονίζει το γεύµα του Αβραάµ µε τους τρεις αγγέλους, µια χαρακτηριστική εικόνα από την Παλαιά Διαθήκη την οποία ο καλλιτέχνης συνέδεσε µε καθηµερινά τελετουργικά της αγροτικής Κύπρου. Ο Ολύµπιος συχνά δανείζεται θέµατα από τη βυζαντινή παράδοση του νησιού και τη λαϊκή κουλτούρα, καθώς και από τη σύγχρονη πολιτική ιστορία, µε τρόπο ώστε το έργο του να πραγµατεύεται τα θέµατα της µνήµης, της πνευµατικότητας, της αυτογνωσίας και της ανθρώπινης αγωνίας.
Προδήλως πολιτικό, το έργο του Νίκου Χαραλαµπίδη ήταν κατασκευασµένο στο χαρακτηριστικό µαξιµαλιστικό του ύφος, µε ποικιλία µέσων – από εκτυπώσεις και σκίτσα µέχρι ταµπλό-βιβάν και εγκαταστάσεις µεγάλων διαστάσεων. Για τις πολύπλοκες αφηγήσεις που προέκυπταν µέσα από αυτό τον κατακλυσµό συµβόλων και οπτικών διληµµάτων, ο καλλιτέχνης αντλούσε από τις αγαπηµένες του πηγές –την ιστορία της τέχνης και της αρχιτεκτονικής, τη σύγχρονη γεωπολιτική, αλλά και την πλούσια φαντασία του – επιβεβαιώνοντς το ρόλο του ως ενός εύστροφου κοινωνικοπολιτικού αναλυτή µε αποστροφή στις συµβάσεις και σουρεαλιστική αισθητική. Πάντα κεντρικά στη θεµατολογία του καλλιτέχνη, οι αφηγήσεις, οι µνήµες και τα γεγονότα που σχετίζονται µε τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου και την τρέχουσα πολιτική ζωή. Ο Χαραλαµπίδης εκπροσώπησε, επίσης, την Κύπρο στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2003. Για την έκθεση αυτή ο Χαραλαµπίδης συγχώνευσε τις δύο συµµετοχές του σε µία παρουσίαση, που εντάσσεται και πάλι στο πλαίσιο της συνεχιζόµενης, προσωπικής του εννοιολογικής αναζήτησης.
Ο Σάββας Χριστοδουλίδης σπούδασε στην Τουλούζη και στο Παρίσι και µέχρι τότε είχε παρουστεί σε διάφορες ατοµικές και οµαδικές εκθέσεις στην Κύπρο, τη Γαλλία, τη Γερµανία, την Αγγλία και την Ελλάδα. Η συµµετοχή του είχε τίτλο Η ανακύκλωση της Μαγείας και αποτελείτο από εύθραυστες χειροποίητες συνθέσεις σε φυσικό µέγεθος, κατασκευασµένες από καθηµερινά υλικά, όπως υφάσµατα, κουτιά από χαρτόνι, φωτογραφίες και καµβάδες. Mε διακριτικές παρεµβάσεις, όπως κοψίµατα, κεντήµατα και αντιπαραθέσεις ετερόκλητων υλικών, παρήγαγε µια σειρά από εφήµερα γλυπτά που απεικόνιζαν σχήµατα ή περιγράµµατα δέντρων, ζώων, αντικειµένων και ανθρώπων, υποδηλώνοντας µια συναισθηµατική κατάσταση απουσίας, µέσα από µια πληρότητα όγκων και διαστάσεων. Τα περισσότερα από αυτά τα ευαίσθητα έργα δε διασώθηκαν. Για την έκθεση αυτή, ο καλλιτέχνης δηµιούργησε µια σειρά από µακέτες µικρότερων διαστάσεων βασισµένες στα αρχικά του σχέδια, οι οποίες παρουσιάστηκαν δίπλα σε δύο από τα πρωτότυπα έργα.