Η έκθεση του Χριστόδουλου Παναγιώτου Two Days After Forever, λαμβάνει ως ένα από τα σημεία εκκίνησής της την επινόηση της αρχαιολογίας και τον καθοριστικό της ρόλο στη διαμόρφωση του κυρίαρχου ιστορικού αφηγήματος. Πρόκειται για μια διαλεκτική πρόταση που εξετάζει μια ανοιχτή σε όλα τα ενδεχόμενα χαρτογραφία για την τέχνη και την επικράτειά της.
Η έκθεση εξερευνά πώς η επίσημη κατασκευή της αρχαιότητας μπορεί να επανεξεταστεί ριζικά, επιτρέποντας να αναδυθούν νέοι χώροι φαντασίας. Υιοθετώντας πολλαπλές στρατηγικές, ο Παναγιώτου διερευνά με ποιο τρόπο διαμορφώνεται η παράδοση και πώς ελέγχονται η πατρότητα και η αυθεντικότητα. Μέσα από σχολαστικά μεθοδευμένες διαδικασίες, ο καλλιτέχνης ασκεί κριτική στον υπερβολικό και φιλόδοξο ιστό της νεωτερικότητας και των αντιφατικών αντιλήψεών της για την πρόοδο.
Υιοθετώντας μια διεπιστημονική προσέγγιση και βασιζόμενη σε κεντρικές έννοιες της ευρύτερης έρευνάς του, η έκθεση του Παναγιώτου αναπτύσσεται μέσα από ποικίλες μορφές: Ως αρχιτεκτονική – πατώματα και τοίχοι, ως χορογραφίες – κίνηση και ακινησία, ή ως κείμενο που αποκαλύπτεται και συνάμα αποκρύπτεται. Δεν πρόκειται για οριστικές προτάσεις, αλλά για ανοικτές τοπογραφίες που αμφισβητούν τη σχέση του ατόμου με την αέναα μεταβαλλόμενη πράξη της κατασκευής της Ιστορίας.
Μνήμη και μνημείωση, ιστορικός κατακερματισμός και ολοκλήρωση, εναλλάσσονται ως κεντρικοί πόλοι αναζήτησης της έκθεσης. Ο Παναγιώτου εξετάζει το μετασχηματιστικό δυναμικό που διαθέτει ο άνθρωπος σε σχέση με το εξευγενισμένο αντικείμενο, και εξερευνά κριτικά το ρόλο του readymade στη σύγχρονη καλλιτεχνική πρακτική, μέσα από πράξεις δημιουργίας και απο-δημιουργίας. Με αυτό τον τρόπο, διερευνώνται οι δομές της οικονομίας, ενεργοποιούνται τα υλικά και αμφισβητείται η συμβολική τους αξία.
Η έκθεση Two Days after Forever υιοθετεί διαφορετικούς τρόπους ύπαρξης: εν υπνώσει και εν εγρηγόρσει, ενσαρκώνει διαφορετικές χρονικότητες. Στο σύνολό τους, τα έργα συνθέτουν μια ανθρωπολογία κίνησης στο Περίπτερο, όπου επανεξετάζονται ιστορίες ψευδαίσθησης και απομάγευσης, δραματουργίας και Ρομαντικού μπαλέτου. Τα θέματα αυτά στοιχειοθετούνται μέσα από μια σειρά από συνεχιζόμενες περφόρμανς, όπου συνυφαίνεται το βιογραφικό στοιχείο με το ιστορικό φαντασιακό.
Κατά τις ημέρες των εγκαινίων της Μπιενάλε, θα πραγματοποιηθούν δύο περφόρμανς με τίτλους The Parting Discourse και Levant U-Turn. Η πρώτη, μεταξύ της σκηνής του Teatro Goldoni και του Κυπριακού Περιπτέρου στις 6 Μαΐου, ενώ η δεύτερη, σε ένα σύντομο ταξίδι στη Μεσόγειο στις 8 Μαΐου. Πρόκειται για τις πρώτες από μια σειρά δράσεων, περισσότερες πληροφορίες για τις οποίες θα ανακοινωθούν το καλοκαίρι.
Palazzo Malipiero, Sestiere San Marco 3079, I-30124 Venice, (S. Samuele-Palazzo Grassi Boat Stop – Line 2)